مراحل اجرای ژاکت مرکب

اجرای ژاکت بندی مرکب در مقاومسازی ساختمان یک روش مؤثر برای بهبود مقاومت و سختی سازههای موجود است. این تکنیک بهخصوص در سازههای بتنی ضعیف، که نیاز به بهبود ظرفیت باربری و تغییرشکلپذیری دارند، بسیار کاربرد دارد. در ژاکت بندی مرکب، از ترکیب لایههایی مانند بتن، فولاد و فیبرهای پلیمری (FRP) استفاده میشود. در ادامه، مراحل اجرای این روش شرح داده میشود:
ابتدا باید سازه موجود بازرسی و ارزیابی شود تا نقاط ضعف و نواقص سازهای شناسایی شوند. این ارزیابی شامل بررسی شرایط مصالح، نقشهها، و گزارشهای مرتبط با سازه است.
بر اساس نتایج ارزیابی، طراحی ژاکت تقویتی انجام میشود. این طراحی شامل تعیین ضخامت ژاکت، نوع و چیدمان فیبرها (در صورت استفاده از FRP)، و اندازه و موقعیت تقویتهای فولادی یا بتنی است.
سطح عناصر سازهای مورد نظر باید آمادهسازی شود تا اتصال مناسبی بین ژاکت و سازه اصلی برقرار شود. این کار شامل تمیز کردن سطح از آلودگیها، زنگزدگیها، و پوششهای قدیمی است. گاهی اوقات نیاز به زبر کردن سطح (به وسیله ابزارهای مکانیکی یا شیمیایی) برای افزایش چسبندگی نیز میباشد.
در صورت نیاز، میتوان از تقویتهای فولادی مانند شبکههای آرماتور قبل از اعمال بتن یا لایههای FRP استفاده کرد. این تقویتیها به سازه اصلی بسته میشوند تا مقاومت کششی بیشتری به سیستم اضافه کنند.
لایه بتن یا ملات با کیفیت مناسب (مانند ملاتهای اپوکسی) به سطح آمادهسازی شده اعمال میشود. این لایه باید با دقت و بدون حباب هوا اجرا شود تا عملکرد موثری داشته باشد.
در صورت استفاده از فیبرهای پلیمری تقویت شده، این لایهها با استفاده از چسبهای ویژه و به روش خاص خودشان بر روی سطح ژاکت اتصال مییابند. دقت در اعمال یکنواخت و بدون حباب هوا بسیار اهمیت دارد.
پس از اجرای ژاکت، لایههای محافظتی خاص بر روی آن اعمال میشوند تا در برابر آب، مواد شیمیایی و سایر عوامل محیطی مقاومت کند.
کلیه مراحل اجرا باید بازرسی و کنترل کیفی شوند تا اطمینان حاصل شود که کار به درستی و طبق طرحهای مهندسی انجام شده است.
اجرای ژاکت بندی مرکب به تخصص و دانش فنی بالایی نیاز دارد و باید توسط نیروی کار ماهر و تحت نظارت مستقیم مهندسان مجرب انجام شود.